Slaap kindje slaap

Ik deed het vroeger ook voor de jongens, en ik doe het nu, al sinds ze een prille peuter was, voor Merel: slaapliedjes zingen. Merel is er verzot op: Bart trekt haar haar slaapkleedje aan, geeft ze een nachtpamper, en poetst haar tanden, en dan roepen ze samen boven aan de trap: “Mamaaaaa!”. Dan moet ik naar boven komen, joelt ze met mij haar kamer binnen – of kruipt als een poes, dat kan ook – en dan kruip ik bij haar onder de dekens. Dan moet er eerst ‘gebabbeld’ worden: ik vraag haar wat ze gedaan heeft die dag, en dan krijg ik een onsamenhangend antwoord, vaak met veel gegiechel. Moet kunnen.

En dan mag ze een liedje kiezen: kabouter Pinnenmuts, In een klein stationnetje, Roodborstje, Mega Mindy, Klein Mereltje… Eigenlijk wat ze maar wil. Vaak verzint ze dan zelf iets, moet ik verbaasd reageren dat ik het niet ken, en dan zingt zij het voor mij.

Aansluitend volgt steevast ‘Slaap kindje slaap’. Al naargelang het onderwerp van de avond wordt dat dan ‘Slaap prinses slaap’, ‘Slaap poesje slaap’ of zelfs ‘Slaap dino slaap’. Ik heb er intussen al een paar versjes aan toegevoegd:

Slaap kindje slaap
Daarbuiten loopt een schaap
Een schaap met witte voetjes
Dat drinkt de melk zo zoetjes
Slaap kindje slaap.

Slaap Mereltje toe
Daarbuiten loopt een koe
Een koe met een roze snoetje
Die drinkt de melk zo zoetjes
Slaap Mereltje toe.
(Doe jouw oogjes toe,
want jij bent zo moe.)

Slaap kleine meid
Daarbuiten loopt een geit
Een geit met zwarte vlekjes
Die drinkt de melk zo gekjes
Slaap kleine meid.
(Want het is nu tijd.)

Slaap lieve snoes
Daarbuiten loopt een poes
Een poes met een grijs vachtje
Die drinkt de melk zo zachtjes
Slaap lieve snoes
(miauw miauw miauw miauw).

Ze krijgt dan twee versjes, en een aansluitend traag versje. Tegen dan ligt ze helemaal in slaaphouding, met haar koetje in haar ene hand, en haar duimpje in de mond.

Dat duimpje, dat krijgen we er niet uit voorlopig. Maar ik zeg haar al maanden dat ze ermee moet stoppen zodra ze drie wordt. En dus vraagt ze nu elke avond: “Mama, mag een duimpje?” “Ik weet niet, Merel, mag dat?” “Ja, want ik ben nog niet drie jaar”. En dan steekt ze triomfantelijk de duim in haar mond.

Ik ben dus benieuwd wat dat gaat geven op haar verjaardag. Ik hou mijn hart al vast.