Wolf volgt dus sinds vorige week gitaarles. Zijn eerste lesje waren heel eenvoudige, en eigenlijk ook wel saaie noten. Logisch, maar toch. Gelukkig stond er een riedeltje bij dat je er overheen kan spelen, zodat het een liedje wordt.
En dus heb ik eigenlijk ook opnieuw de gitaar ter hand genomen, mijn oude boeken opnieuw bovengehaald, en ben opnieuw beginnen spelen. En het verbaasde me gigantisch hoe snel het eigenlijk allemaal terugkomt. Zeker die stukjes en studies die ik ooit voor examen heb gespeeld: mijn vingers kennen die gewoon nog autonoom. Alleen zijn mijn vingers zelf het niet meer gewoon: ik heb alweer bijna een blaartje op mijn linkerpinkje, want dat arme vingertje ziet af omdat mijn handen zo klein zijn.
Eigenlijk kijk ik ernaar uit dat Wolf ook wel al iets kan spelen: dan spelen we gewoon kleine duetten en zo. Machtig.