Deze middag kwam Nelly – mijn schoonmoeder – eten bij ons. Bart had een zalige rosbief gemaakt, er werd over erfeniskwesties gepraat en dingen geregeld, en er werd buiten op het terras koffie gedronken en taart verorberd. (Toch een zalig woord, nee, verorberen? Dat geeft mij zo’n meticuleus gevoel, alsof je dan met je vingertopje het laatste kruimeltje van je bord plukt. Maar dit terzijde.) Ze kreeg meteen ook een crash course iPadgebruik. Tot hiertoe was het altijd Jeroom geweest die ons gevolgd had op twitter, en die haar mijn blog toonde en de foto’s bekeek op Dropbox. Nu moest ze het echter zelf leren, en dit was een ideaal moment: uitleg van ons, en dan de twee jongens voor twee daagjes met haar mee, die het haar ook kunnen uitleggen.
Ik ben vooral blij dat ze het wíl leren, want mijn schoonma en elektronica, dat is niet altijd de ideale combinatie. Maar goed, ze heeft vandaag al getwitterd, ze heeft haar kersverse Gmail al bekeken, en nu moet ze maar eens bewijzen dat ze ook deze blog kan lezen en er commentaar op geven.
*zwaaizwaai, Nelly*
Geweldig, Nelly, dat je dat allemaal durft! En doet!