Soms zijn er zo van die oudercontacten dat je hart smelt. Dan zie je een leerling die ontzettend graag Latijn doet, daar ook keihard voor gewerkt heeft, en het toch niet haalt.
En dan moet je zowel haarzelf als haar ouders overtuigen dat overzitten geen goeie oplossing is, omdat ze, door dezelfde leerstof opnieuw te zien, het deze keer misschien wél haalt, maar dat ze zich daarna in het vijfde jaar toch weer oeverloos zal vastrijden.
Dan zit het meisje te huilen, zit de moeder te huilen, en dan heb ik ongelofelijk veel moeite om niet gewoon mee te doen.
Soms is het hard, ja. Zucht.