Dat het zo van die rare, vermoeiende dagen zijn. Dagen gevuld met deliberaties, en die vat je niet zomaar licht op. We nemen per slot van rekening beslissingen over een kind zijn toekomst, en dus wordt er vaak ernstig en hard gediscussieerd.
En dan zijn er repetities. Ha ja, want na deliberaties komt er onveranderlijk een proclamatie, en die wordt opgeluisterd met muzikale intermezzi. Intermezzi waar ondergetekende verantwoordelijk voor is, en dus wordt er gerepeteerd.
Maar dan wordt er ook gefeest. De jaarlijkse barbecue van de zesdes, altijd bijzonder geslaagd, omdat we dan onze leerlingen (zonder ouders of partners) op een andere manier zien en benaderen, en zij ons. Met lekker eten ook, trouwens. Al een chance dat wij een echte, goeie kokkin hebben op school.
Rare dagen dus, en vooral goed gevuld. Want intussen lopen ook het gezin en het huishouden niet weg.