Het is me wat: twee jaar en zeven maanden, en al op schoolreis! Merel zag het compleet zitten, en was zelfs een beetje zenuwachtig. Ze wilde geen ‘boetas’, maar wel duidelijk een ‘rugzakje’ want dat had de juf gezegd. Daarin moesten haar boterhammetjes, en ze keek nauwlettend toe dat die wel degelijk in dat rugzakje terechtkwamen.
De kinderboerderij dus, iets wat al meer dan genoeg is voor zo’n kleintje. Ik had ze een shortje aangetrokken, flink ingesmeerd met zonnecrème en een petje opgezet, en dus was ze er klaar voor. Fier als vijftien gieters tegelijk trok ze naar school, tussen haar broers in.
Toen ik ze om half vier ging ophalen, viel ze praktisch in mijn armen in slaap. Maar zoals altijd: thuis, na iets gegeten en gedronken te hebben, viel ze erdoor.
De juf heeft foto’s gemaakt van de dag, en ik geef ze u hier mee.
Verder hebben ze blijkbaar ook nog paarden gezien, zegt ze, en hebben ze op de springkastelen mogen springen. Het was in elk geval een superdag, zo te horen.
Het bloed kruipt. Waar het nie ga an ka n