Elke school heeft twee halve dagen vrij, die ze zelf mogen besteden. Vaak wordt daar een brug mee gemaakt, maar aangezien de eerste mei dit jaar een woensdag was, was dat vrij nutteloos. En dus dachten ze bij ons: Pinksterdinsdag, dat moet kunnen! Eind mei, zo’n extra dagje, ideaal om buiten te lopen, of al aan de examens te werken.
Het is dus dat laatste geworden, dankzij het stralende zomerweer buiten…
Enfin, ik heb serieus wat werk nog verzet, pakken verbeterd, laatste loodjes gelegd, dat soort dingen.
En deze avond ben ik eindelijk met ons ma gaan eten. Het was eigenlijk nog voor haar verjaardag in 2011, jawel. Het was er gewoon nog nooit van gekomen: ofwel was Merel nog te klein, ofwel was het voor een van beiden te druk, ofwel was er iemand ziek… Enfin, je kent het wel.
Deze keer heb ik de koe bij de horens gevat, een datum vastgelegd, en meteen ook gereserveerd bij J.E.F., het kleine restaurantje van Flemish Foodie Jason Blanquaert. Een bespreking volgt nog apart, laat me het houden bij de verklaren dat het zeer gezellig en zeer lekker was, en al bij al voor een best redelijke prijs. We hebben de hele avond gekletst, en vooral veel gelachen, dat ook.
Mijn ma, da’s toch een geval apart, en ik zou ze écht niet kunnen missen. Γιά συ, μαμιτσα!