Maar voor we van Leuven naar Brussel gingen, gingen we eerst iets eten. Toen ik even navraag deed naar een goed restaurantje in de buurt, werd me in de Leuvense rugbykantine met algemene instemming de Viavia in Heverlee aangeraden. Prima, ware het niet dat we voor een gesloten deur stonden… We zijn dan maar een paar deuren verder in een typisch dagschotelding respectievelijk scampi’s en kaaskroketten gaan eten. Die er allebei ferm mochten zijn, overigens.
We hadden net besteld, toen mijn telefoon ging: mijn Leuvense nicht die vroeg of we niet samen iets gingen eten! Te laat dus. Maar we zijn wel bij haar op het terras koffie gaan drinken, en het werd echt een gezellige bedoening. Ware het niet dat Bart intussen al met zijn moeder en Merel in het ziekenhuis ging zijn, we waren wellicht wat langer gebleven, en dat beaamden de jongens. Volgende keer beter, we moeten dat echt onthouden!
Wij dus naar Jette, waar we eerst de ingang van het ziekenhuis niet vonden, maar dan toch eindelijk de kleine Bo konden aanschouwen. Hij was net een flesje aan het drinken, en zag er zo piepklein uit… Da’s toch ongelofelijk hoe snel je vergeet hoe klein zo’n boreling eigenlijk is!
Enfin, er werden uitgebreid ooh’s en aah’s geslaakt, Bo mocht zowel bij zijn peter als bij zijn tante zitten, en we zagen dat het goed was. En speciaal voor bompa die er niet bij kon zijn, werd er een foto gemaakt van zijn vijf kleinkinderen. Niet dat die bereidwillig meewerkten aan een mooie foto, maar bon, toch beter dan niks, Jeroom!
