Eigenlijk is deze post vooral voor mijn ma, die net nu op Lanzarote zit en niet zal geloven hoeveel sneeuw er wel lag, en voor mezelf, omdat ik het later wellicht ook niet meer zal geloven. En eigenlijk ook wel een beetje omdat het zo mooi is, al ben ik allesbehalve een goede fotograaf. De ochtendfoto’s (in het blauwige schemerlicht) zijn trouwens getrokken door Wolf, de andere foto’s een uurtje later, rond half negen, en de twee laatste pas in de namiddag, toen het eigenlijk al aan het dooien was.
Wacht even, Bart heeft een custom nummerplaat?! Ha! 🙂
Zowel gij als Wolf hebben toch een redelijk goed oog voor compositie, dus zó “allesbehalve goede fotograaf” is noch hij noch gij. ^^ Het is vooral opmerkelijk dat jullie geen “horizont in het midden en strikt horizontaal” gebruiken maar goed inschatten wat een mooi in de voorgrond kan en wat beter in landschap-shot getrokken wordt, dat er geen (onzichtbare) lijn is die de foto ferm in twee kapt zoals veel minder goede fotografen plegen te doen. De “horizon-lijn” zit bij jullie zelden in het midden en als ze al in het midden zit toch zelden horizontaal: dat brengt dynamiek in de foto ! Vooral die laatste met die schuif-af is de max: het onderwerp niet in het centrum maar er een beetje naast, de horizon van de boompjes geaccentueerd door de hellingsgraad van de schuif-af… je blik wordt automatisch van rechtsboven naar linksonder getrokken en dat “leest” prettig voor ons West-Europeanen.
Euhm dat was dus “van linksboven naar rechtsonder”… stomme verkoudheid-kop-vol-watten !!!