Dat het soms druk is, zo van die klassenraden. En eigenlijk vooral veel wachten.
Neem nu gisteren: lesgegeven tot half vier, naar huis gereden om de jongens op te vangen, en om half vijf startten de klassenraden. De eerste klassen waren onder andere de humane wetenschappen en de economische richtingen, zodat ik me kon permitteren tegen vijf uur aanwezig te zijn (en dan nog drie kwartier moeten wachten).
De jongens had ik meegenomen, met hun iPads, en die gaven dus geen ene kik, wat me wel wat bewonderende en egostrelende woorden van mijn collega’s achteraf opleverde.
Merel moest ik tegen half zeven ophalen, maar helaas, alles verliep wat trager dan gedacht, en ik stond pas tegen tien voor zeven op de crèche, die ik uiteraard wel verwittigd had, en die daar voor die ene keer geen probleem van maakte. Soms heb ik echt de max van een kinderopvang!
Enfin, gisteren dus klassenraden, vandaag klassenraden, en donderdag nog eens. Het zijn lange en vermoeiende dagen op die manier, geloof me.