En toen waren we allebei gesneuveld, Kobe en ik. Gisteren was ik nochtans nog steeds hard van plan om te gaan lesgeven vandaag, en dat bevestigde ik ook aan bezorgde leerlingen. Helaas…
Toen ik deze morgen opstond en een poging ondernam om blijgezind de badkamer binnen te stappen, vond mijn lijf van niet. Ik heb het nog geprobeerd, maar moest alras aan mezelf toegeven dat het toch niet ging gaan: koppijn, misselijkheid, en algemeen gevoel van onbehagen.
Ik heb dan maar school gebeld, de op stapel staande herhalingstoetsen doorgemaild met instructies om te kopiëren en af te nemen, en ben terug in bed gekropen. Bart heeft Wolf en Merel afgezet, Kobe lag te zieltogen in de zetel.
Meh.
Nu dat nog. Hopelijk is het maar een paar dagen, en sta ik er vrijdag weer. Al een chance dat ik op woensdag en donderdag niet moet lesgeven.