Jawel, ’t is weer van dat. Al sinds gisterenavond ben ik zo misselijk als wat. Geen koorts, geen hoofdpijn, niet echt spierpijn, maar wel misselijk. En maagpijn, en gigantisch veel boeren laten, blergh. Veel heb ik dan ook niet gegeten. En bij momenten door en door koud.
Grieperig voelt het eigenlijk niet, ik denk eerder in de richting van een maagontsteking of zo.
Soit, wat het ook is, ik voel me niet zo bijzonder lekker. Ik heb op mijn tanden gebeten en eten gemaakt voor de jongens, en Wolf afgezet en opgehaald aan de muziekschool, en een pakketje afgehaald en brood gekocht en zo, maar echt vlot ging het niet.
Ik ging zelfs op de rugby blijven voor de oudervergadering, maar heb dan toch maar wijselijk de jongens gewoon afgezet en ben terug naar huis gereden, om me plat in de zetel te draperen.
En dan merk ik weer dat ik de liefste vent ter wereld heb: hij is Merel gaan afhalen, heeft haar boterhammetjes gegeven en in bed gestopt, en is toen de jongens gaan halen, met daarna hetzelfde scenario. En toen is hij mij een dekentje en een warm kersenpitje komen brengen en zo. Ik voelde me mentaal al heel wat beter, de lieverd.
Dat is normaal, drun, dan papa’s dan efkes de taken overpakken. Normaal. Niet : het liefste van de wereld. Normaal. 😉