Het is de verste verplaatsing binnen de rugby van de jongens, maar het was wél fijn. En hard, dat ook. Maar vooral Wolf meent het enorm, hij was vandaag dan ook kapitein van zijn ploegje.
Kobes ploegje speelt echt nog op een andere manier: er zijn er bij die perfect door hebben wat de bedoeling is, maar er zijn er ook die nog wat bang zijn, en vooral toekijken. Kobe is daar wel nog een van, vrees ik. Daarom loopt bij hen trouwens ook de trainer mee op het veld: die mag bij hen nog aanwijzigingen geven.
Het doet me enorm veel deugd te zien dat mijn petekind en neefje zo graag rugby spelen.
Go for it!