Op zich had ik niet echt veel les vandaag, maar toch: het werd een geloop van jewelste. De jongens kwamen te voet naar huis, kregen een vieruurtje, Wolf maakte zijn huiswerk, en wég waren we.
Wolf had namelijk een nieuw scoutshemd nodig, het vorige was écht wel te klein geworden. Groot was dan ook mijn verbazing, toen we terug thuis waren, dat het nieuwe hemd, waarvan de mouwen een eind over zijn handen kwamen, blijkbaar dezelfde maat was als het oude, waarvan de mouwen dus elk tien centimeter korter zijn. Hmm.
We namen ook de nodige kentekens mee, en liepen vervolgens tot aan de Zuid, om te kijken voor een groene broek. In de H&M waren ze uitverkocht in zijn maat, helaas. Dan zijn we maar een eind verder gereden, geparkeerd in de Kouter, en naar de sportwinkel gegaan. Man, zo’n drukte! Maar we zijn er wél aan voetbalschoenen geraakt met plastieken studs (stalen mogen niet op het kunstveld). Kobe de zijne waren wel een stukje duurder dan die van Wolf, omdat ze die goedkope schoenen niet in een kleine maat hadden. En echt veel geld wil ik er niet aan uitgeven, want die schoenen zijn op een half jaar toch weer te klein. Ze glunderden allebei. Maar ze straalden pas echt, toen ze ook elk een mondstukje kregen. Ha ja, want dat is wel echt nodig, en dat onderscheidt blijkbaar de echte rugbyman van het would-be voetbalmietje. Of toch zoiets, geloof ik.
Maar toen was het toch echt wel zes uur, en moesten we ons naar huis haasten om Mereltje op tijd op te halen. En te eten. En ik op tijd in de WW te zijn.
Poeh. Niet goed voor de stressbestendigheid van mijn maag, overigens.