Mereltje wordt groter en groter…
Gisteren heb ik haar voor het eerst helemaal alleen laten eten. Vaak krijgt ze al een lepel, maar doe ik toch nog het eigenlijke voeren. Gisteren heb ik haar spaghetti helemaal fijn gesneden, haar een grote slab met mouwtjes aangetrokken, en haar een stevige lepel gegeven. Trots dat ze was! Alleen op het einde, toen het wat moeilijker werd om te scheppen, de grootste honger verdwenen was, en ze ook eigenlijk niet zoveel zin meer had, heb ik moeten helpen. Maar verder deed ze het helemaal alleen.
Alleen jammer dat ze nog steeds niet deftig van een bekertje drinkt. Ze drinkt wel mooi, maar de laatste slok laat ze telkens weer uit haar mondje lopen, zodat ze na een paar keer drinken kletsnat is.
Praten, dat begint ze ook stilaan te doen. Haar favoriete woordje is “Papa!”, heel duidelijk en welbewust uitgesproken. Mama zegt ze zelden, en dan ook meer algemeen, heb ik de indruk. Voor de rest zegt ze tegen zowat alles ‘Shhh’, liefst nog zoals de Spaanse sh in pakweg ciudad. Maar ze kan wel heel erg goed duidelijk maken wat ze wil, en knikken en nee schudden kan ze ook als de beste. Soms geeft ze ganse retorieken ten beste, die dan vooral klinken als ‘Tsjabetsjabetsjabetsjabe”, ad infinitum.
Ik hou mijn hart vast voor als ze écht begint te praten. Want dan zal er vermoedelijk geen maat op staan.
Flink meisje ik kijk uit naar zondag,hopelijk beter weer