Daarstraks ben ik dus bij de internist geweest. De neurologe had me doorgestuurd, omdat ze er toch niet gerust in was. De man in kwestie, joviaal maar toch zeer professioneel, luisterde aandachtig, bekeek bloed- en urinewaarden, en besloot dat het een virale infectie was (geweest). Aangezien er duizenden verschillende virussen bestaan, was de kans om te achterhalen welk virus had toegeslagen, bijzonder klein. En aangezien je tegen de meeste virussen toch niks kan beginnen, was dat ook verloren moeite.
Hij concludeerde dat ik het daar maar bij moest laten, tenzij de klachten verergerden. Maandag ging ik probleemloos voor de klas staan, al kon de vermoeidheid en het oedeem nog wel enige tijd aanslepen. Mijn bloedwaarden waren goed tot zeer goed, ik zou gezond moeten zijn. Alleen cholesterol en ijzer waren nogal laag, maar niks alarmerends. Hij bestelde nog wel bijkomende tests voor reuma en artritis, omdat mijn gewrichten toch nog wel pijn doen.
En ik moest het wat rustigjes aan doen. Ook weer niet té rustig, want dat was dan weer niet goed voor de bloedsomloop en het oedeem.
Allez bon.
Waar is House als ge hem nodig hebt, hm?
Courage!
House denkt toch altijd in eeste instantie dat het lupus is.