Ziek

We zijn amper vijf dagen ver in het nieuwe jaar, en ik heb het alweer zitten. Sinusitis en tonsillitis.

Ik heb eind december nog maar tien dagen antibiotica genomen voor een serieuze sinusitis, maar blijkbaar heeft die niet afdoende gewerkt. Twee dagen nadat ik gestopt was, is het herbegonnen. Gisteren dus. Ik ben opgestaan met bonkende koppijn en een serieus zere amandel aan de rechterkant, compleet met klier in mijn nek. En mijn ganse lijf deed zeer.

De dokter die ik erbij haalde, was formeel: zwaardere antibiotica, en rusten. Tsja.

Ik voelde me ellendig: woensdag ben ik om zeven uur ’s avonds in bed gekropen, en heb geslapen tot half negen ’s morgens. Ik was ’s avonds trouwens versteven van de kou: het was hier 21°, ik had een hemdje aan, een Tshirt en een dikke wollen vest, maar ik was aan het rillen en klappertanden, mijn vingers zagen blauw, en wat ik nog nooit gehad had: mijn nagels deden pijn, en mijn vel was gerimpeld alsof ik net een uur in bad had gezeten of een lange afwas had gedaan. Niet goed, niet goed.

Vandaag heeft Bart al zijn afspraken afgezegd, en is thuisgebleven bij de kinderen. Maar goed ook, want om half tien lag ik alweer in bed. Rond de middag ben ik nog een uurtje wakker geweest, en dan in de vooravond ook nog ergens.

Man man man… Hopelijk sta ik zondag weer op mijn benen, want er is het nieuwjaren bij mijn schoonouders, en daarna een lange repetitie voor de koortoernooien over twee weken, en die wil/kan ik niet missen.

Maar momenteel heb ik geen stem. Zelfs dat niet.