Straks komt hier een klein dametje van drie jaar logeren. Een alleenstaande vriendin laat de ramen in haar huis vernieuwen, waardoor straks alles onder het stof zit, en vooral ook zo goed als geen enkele kamer meer luchtdicht is. Daar kan ze moeilijk haar dochtertje laten spelen, en nog minder laten slapen.
En dus neem ik straks, als ik klaar ben met werken, Bo mee uit de kleuterschool die bij onze school hoort. We gaan dan samen de jongens halen, nog wat later Merel, en dan zal ik met vier kinderen aan tafel zitten. Ze mag bij Merel op de kamer slapen, daar staat een groot logeerbed.
Wolf en Kobe kijken er al enorm naar uit, naar dat extra kleine meisje in huis. Vooral omdat Bo allesbehalve op haar mondje is gevallen, en heel erg goed weet wat ze wil en niet wil.
Ergens hou ik ook mijn hart een beetje vast. Want vier kinderen, da’s toch nog net iets meer dan drie. En ik ben dat vooral ook niet gewoon. Maar ergens kijk ook ik er wel naar uit 🙂
Waar er drie zijn, kan een vierde gemakkelijk bij. Ik spreek uit ondervinding. (en dan de buurmeisjes, de vriendjes en de inslapende schoolvriendinnen…)