Ziekenbezoek (nou ja)

Het is een bezigheid als een ander, zo bij uw vrouwelijke familie op ziekenbezoek gaan.

Op donderdag ben ik klaar met lesgeven om 12.55u: ideaal om nog op school te eten, en dan een paar andere dingen te doen.

Zoals mijn ma gaan opzoeken, die gisteren aan haar knie is geopereerd. Niet dat ze dat bezoek eigenlijk van doen had: ze had totaal geen pijn, en stapte vrolijk rond. Ze had al gekookt, was al voor vanalles-en-nog-wat aan het rondcrossen, en was zich van geen rust bewust. Stilzitten na een knieoperatie? Da’s voor mietjes! Zeker als het maar om het weghalen van kapot kraakbeen en lastige stukken meniscus gaat, wat denk je wel.

Ik heb dus rustig wat zitten kletsen met haar, en ben dan naar Eeklo gereden, alwaar mijn grootmoeder (mijn moeders moeder, uit hetzelfde hout gesneden) in de kliniek ligt. Ze is ei zo na 90, zo goed als blind, en heeft maar één been meer, maar dat belette haar niet om nog alleen thuis te wonen. Met Familiehulp en verpleegsters aan huis en zo, dat wel, maar dan nog. Maar vorige week is ze gevallen, met een barstje in haar schouder tot gevolg. Gelukkig had ze haar alarmknop om de hals, zodat er zeer snel iemand was om haar op te rapen. Ze mag alleen zes weken niet steunen op haar arm, zodat ze niet met haar looprek rond kan lopen, en dus ook niet thuis kan zijn (er is een niveauverschil tussen living/slaapkamer en keuken/toilet). Ik heb er een uur gezeten: ook haar beste vriendin Odette en kuisvrouw Monique waren er, en we hebben oeverloos gezellig zitten kletsen, want zelfs ik ken die mensen al jaren.

Soit, op die manier was mijn namiddag snel gepasseerd. Maar ik ben toch blij dat ik nu maar 4/5 werk, of dit had niet tot de mogelijkheden behoord.