Door gisteren te schrijven over mijn lunch in ’t Boneryck, viel mijn euro dat ik eerder deze ‘zomer’ een bespreking had geschreven voor Gentblogt, maar dat ik die nog niet hier had gezet. Bij deze dus.
Dit artikel is eerder geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.
Wondelgem mag dan misschien niet Gents meest hippe deelgemeente zijn, er is wel een aantal goeie dingen te vinden. Een schitterende patisseriebakker bijvoorbeeld, of de enige echte Driekoningenstoet met reuzen en al, of Gents enige openluchtzwembad.
Wat er sinds een paar jaar ook te vinden is, is het Boneryck. Een ietwat bizarre naam voor een restaurant misschien, maar hij heet Derycke, en zij heet Boone, heb ik me laten vertellen.
Mijn man en ik hadden afgesproken om twaalf uur, en de zon was onverwacht toch aan het schijnen, zodat we ons buiten op het terras installeerden. Vrijwel onmiddellijk kwam men ons de kaart brengen, en een klein rechtopstaand kaartje met daarop het lunchmenu. We besloten om allebei dat menu te nemen (15 euro), en enkele ogenblikken later kwam men de bestelling opnemen. Het is duidelijk dat het Boneryck veel klanten over de vloer krijgt van de nabije industriezone, die amper een uur lunchtijd toegemeten krijgen: alles gaat enorm vlot vooruit. Samen met een half litertje lichtbruisend water (3 euro) kwam een bordje op tafel met een mooi viskroketballetje, in een klein beetje pikante saus. Lekker, en onverwacht!
Amper een goeie vijf minuten later werd ons koude voorgerecht al op tafel gezet: Slaatje met kersen uit St-Laurent, paté en Serranoham . Het alternatief was blijkbaar een gazpacho, maar daar zijn we beiden niet zo fan van. Het bordje zag er heel knap uit, zeker voor een lunchmenu dat snel op tafel moet komen, en smaakte ook zeer lekker: een goed doorsmakende paté, rijpe kersen, maar ook kleine toefjes rodebietenmoes, tomaatblokjes, een streepje balsamico, en vooral ook de ham.
Een tiental minuten na het afruimen verscheen ons hoofdgerecht. Pladijsfilet met kruidenkorst, aardappelmousseline en spitskool klonk zeer lekker, maar toch opteerden we beiden voor Parelhoenstick met rösti-aardappelen, boontjes en kersttomaatjes.
[+] (Sorry voor de crappy foto, de batterijen van mijn fototoestelletje hadden het begeven).
Ook hier was het zoals het moest zijn: een perfect gebakken parelhoen, niet te droog, met een torentje van röstischijfjes waarin ook spek zat verwerkt, en warme tomaatjes nog steeds aan het steeltje.
Het restaurant is eigenlijk een gewoon huis, waarvan de volledige benedenverdieping omgebouwd is tot restaurant met semi-open keuken. De kleuren zijn chocoladebruin en limoengroen, en de muziek is loungy. De bediening is hartelijk en attent, en vooral, wat belangrijk is, met de glimlach. Het fijne terras waar we zaten, bevindt zich aan de zijkant van het huis, met een flink aantal tafeltjes, mooi verzorgd en in een groene omgeving. Alleen jammer dat je wel voortdurend het voorbijrijdende verkeer van de Zeeschipstraat hoort, maar waar in Gent hoor je het verkeer niet?
Op drie kwartier tijd hadden we gegeten, zonder ook maar een moment het gevoel gehad te hebben opgejaagd te zijn of zo. Het eten was lekker, voldoende, aangenaam voor het oog, en fair qua prijs: we betaalden 33 euro voor ons beiden, het flesje water inbegrepen, en dat is, gezien de huidige marktprijzen, niet teveel. Het zat er overigens ook vol (men kwam ons vragen of we gereserveerd hadden, maar het bleek geen probleem te zijn omdat ze niet op het terras hadden gerekend), en dat is meestal een goed teken.
Het Boneryck
Houtjen 18, 9032 Wondelgem
09/324 75 25
www.boneryck.be
Lunch op woensdag, donderdag, vrijdag en zondag tussen 11.45u en 14.00u
Diner op vrijdag en zaterdag tussen 18.30u en 22.00u
Dat is bijna een vierde van de prijs van het vorige restaurant dat je beschreef. Dat kan al tellen.