Lastig

Ik heb het lastig. Echt waar. Ugh.

Er zijn een hoop oorzaken: het weer, het feit dat ik vakantie heb en dus geen structuur momenteel, dat ik voortdurend thuis ben waar allerlei lekkers ligt (met drie kinderen is dat nu eenmaal zo)… Wat de oorzaken ook zijn, ik heb zin om te fretten. Onnoemelijk te fretten.

En ik geef toe, ik heb dat twee weken lang ook gedaan. Helaas. Ik was het zó vreselijk beu, ik had er genoeg van, het kon den boom in, al dat geweeg en opgelet en getel. En dus heb ik gefret. Ge kunt eigenlijk gewoon niet geloven wat ik die twee weken allemaal binnengespeeld heb (de week van de Gentse Feesten en de week erna).

* Verjaardagsfeestje van mijn zoontje, dus taart en massa’s oliebollen en pizza
* Elke dag een ijsje
* Geregeld daar nog een Leo bij, of een rijstpapje, of wat koeken of zo
* Een stevige menu van de McDonalds, en smaken dat dat deed!
* 8 van die heerlijke mozzarellasticks die gebakken werden in de frituurolie.
* een pak chocolade op twee dagen
* Dessertjes links en rechts
* frisdranken
* Een paar heerlijke brownies
* versgemaakte chocomelk met extra room

Maar vooral ook de dagelijkse kleine dingen: veel te weinig fruit. Wél nog een extra boterham met een dikke laag choco. Béchamelsaus overal op, vlees gebakken in goeie boter en zo.

Of zoals Marianne (de coach) nog zei: “Als gij der over gaat, gaat gij er van den eerste keer er echt wel góed over he!” Mja, ja dus :-/

Heb ik daar nu spijt van? Ergens wel, natuurlijk. Maar anderzijds had ik het echt eens nodig.

Op 28 juli ging ik dan met hangende pootjes naar de cursus: ik durfde niet te weten komen wat de ravage ging zijn. En lag het nu aan mijn kleren of zo, geen idee, maar: +100 g. Ik sprong nog net geen gat in de lucht.

Helaas was vorige week hoewel ik me voorgenomen had er deftig in te vliegen, ook geen succes. Het weekend begon vrij goed, maar ik ging toch elke dag over mijn dagtotaal, en soms zelfs serieus in de vrije punten. En toen was het stralend weer, en ben ik maandag naar Parkkaffee geweest met mijn ouders en de kinderen. En hadden ze geen light. En dan dinsdag met de kinderen gaan picknicken. Zonder tellen. En woensdag naar Batastrand. En donderdag naar Brussel, waar ik de kinderen Quick had beloofd, en ik het dan niet kon laten om een brownie bij de koffie te nemen. Argh, die wilskracht van me…

Donderdag was het verdict dus +400 g, een beetje de weerbots van de weken voordien.

En dus heb ik mezelf een schop gegeven, en een deal gesloten met Marianne en een paar andere cursisten: als ik donderdag een halve kilo af ben, dan gaan we enen gaan drinken. Zij moet trouwens ook nog een halve kilo vakantiegewicht kwijt, dus ze doet mee 🙂 Geef toe, als dat geen wijs mens is!

In elk geval heb ik nu weer een extra motivatie, want ik ga voor de dooie dood niet toegeven dat ik het niet kon!

En als u me nu wilt excuseren, ik heb nog een croissant op te eten (6 punten, zondags ontbijt. Het eitje laat ik staan).