Deze voormiddag moest ik heksen in Wemmel, tegen Brussel dus. De jongens gingen mee en werden opgenomen in de kamproutine voor die ene activiteit. Daarna zochten we de dichtstbijzijnde Quick op, tot groot jolijt van het gekinderte. Er was een vrij grote binnenspeeltuin, en daar hebben ze zich volledig uitgeleefd. Eigenlijk zijn die Quicks en McDonalds toch volledig inwisselbaar?
Omdat we op een paar kilometer van het Atomium zaten, zijn we daar naartoe gegaan: helaas een toeristenval zonder weerga. Maar bon, je kan toch niet in België leven zonder daar ooit eens op te zijn geweest? Dus ik aanschuiven voor tickets, terwijl de jongens zich amuseerden op de grote letters WELCOME die daar staan.
Daarna hebben we eerst de roltrappen genomen doorheen diverse bollen, en hebben dan een kwartier staan aanschuiven voor de lift naar de hoogste bol. Waar behalve het uitzicht niks te zien is, en we weer twintig minuten hebben aangeschoven voor de lift naar beneden.
En heet dat het daarbinnen was! Ok, het was sowieso wel een mooie dag, maar dan nog. Het zweet droop ons af, letterlijk.
Buitengekomen zijn we met de auto – dank u, Bart, dat we de jouwe met de GPS mochten lenen – naar de Basiliek van Koekelberg gereden: een prachtige kerk aan de binnenkant, en met een uitzicht over gans Brussel op meer dan 50 m hoogte. Ik had ze al gezien, maar de jongens nog niet, vandaar.
En toen begon de hemel er wel heel erg dreigend uit te zien, en zijn we maar naar huis gereden. De jongens waren toch moe, veel stappen zou er niet meer ingezeten hebben.
Al bij al een fijne dag, en een goeie reden om in eigen land te citytrippen met de jongens 🙂
Ha! Ik was daar ook voor het eerst van mijn leven. Dan bedoel ik binnenin het Atomium. Heet inderdaad en vreselijk overroepen vond ik.