Kobe wordt vier

Jawel, mijn klein Kobetje wordt morgen ook al vier jaar. En daarom gaven we vandaag een feestje. Voor foto’s moet je bij zijn peter Dirk zijn, die heb ik (nog) niet.

In de voormiddag heeft Kobe me geholpen met koken en bakken: dat doet hij dus enorm graag. Hij heeft me geholpen bij het maken van een kaastaart met speculoosbodem, en heeft eigenlijk vooral speculoosjes gegeten dus :-p. Dat is namelijk de lievelingstaart van zijn peter, en het recept leek me wel lekker. Verder waren er drie kleine taartjes van Ikea, ook heel lekker, en daarna aperitief met hapjes, een enorme hoop oliebollen, en dan nog broodpizza. Dat laatste is een ideetje van mijn schoonzus: je belegt een bakblik vol met wit brood (of toastbrood, zoals ik heb gedaan) en dan beleg je dat net zoals je gewone pizza zou maken. Lang hoeft het niet te bakken, het is zeer makkelijk, en vooral: lekker! En wat die oliebollen betreft: die pakjes van Dr. Oetker zijn poepsimpel en zeer lekker, maarre… Niet geloven dat je er maar een twintigtal uit een pakje haalt! Ik had om zeker te spelen toch maar drie pakjes gemaakt: 60 oliebollen voor 10 volwassenen en 4 kinderen, dat was toch niet zo overdreven, en 40 ging wat weinig zijn, dacht ik. Juist. Ik heb een ganse kom doorgegeven aan Delphine van achter den hoek, mijn ma heeft er meegenomen, en ik had er dan zelf ook nog wat over. Ugh!

Kobe sprong een gat in de lucht (echtig waar) toen hij van zijn peter een doos plasticine kreeg met de vormpjes om ijsjes te maken. De rugbybal (van Gilbert, uiteraard) kon op meer bijval onder de volwassenen rekenen :-p Van omaly en bompa kreeg hij dat voornoemde keukentje van Ikea, en van oma, opa, wijzelf, en uiteindelijk ook nonkel Jeroen en tante Delphine alle toebehoren, en ook nog vier CDtjes van kapitein Winokkio. Hij was gigantisch opgetogen met alles, en knuffelde zowat iedereen omver. Ik ben dan maar meteen aan de slag gegaan met schroevendraaiers en bouwplannen, en heb de keuken al dadelijk in elkaar gezet, tussen de bedrijven door. Kobe was dolcontent. En toen Alexander tegen zes uur ook nog arriveerde, was die ook niet meer weg te slaan van dat keukentje. Zalig gewoon!

Eigenlijk was het een zeer gemoedelijke, aangename bedoening, en vond vooral Kobe het super.

Om half negen lagen ze uiteindelijk in bed, doodop. En een uurtje later ploften Bart en ik in de zetel, en kon je zelfs niet meer zien dat er een feestje was geweest. Oef!