Nu weten we dus waarom Merel eerder deze week zoveel koorts had, en waarom ze zo hangerig en huilerig was: ik heb daarnet haar eerste tandje gezien! Jawel, mijn kleine meid heeft dus een tandje!
Ze beet al ongeveer twee maanden op alles wat ze vastkreeg, en ik heb een hele batterij slabbetjes met plastiek aan, om ervoor te zorgen dat haar kleren niet constant kletsnat zijn van het overmatige kwijlen en zeveren. Ze verbruikt er zo’n viertal per dag, zonder nog de etensbavetten mee te rekenen.
En nu is hij er dus, die eerste tand. En geloof me: het is een pak makkelijker om om te gaan met een lastige baby, als je eindelijk wéét waarom ze lastig is. Toch wel.