(Artikel geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt)
Als u de boeken van Roald Dahl hebt gelezen, dan weet u meteen dat dit letterwoord staat voor de Grote Vriendelijke Reus. (En als u dat niet weet: u moest al in de bibliotheek staan!) De GVR is immers de enige in Reuzenland die geen mensbaksels opsmikkelt, in tegenstelling tot de Bloedbottelaar, de Bottenkraker of de Vleeslapeter. Integendeel, hij blaast die kleine mensbaksels zoetietige dromen in, natatuurlijk! En als Sofie hem per ongeluk ziet, kan hij niet anders dan haar meenemen naar zijn grot. Daar besluiten ze samen komaf te maken met die bloeddorstige reuzen, en roepen daarvoor zelfs de hulp van de koningin en het leger in.
[+]
Tot zover, ongeveer, het verhaal dat Theater Uitgezonderd deze Gentse Feesten verschillende keren bracht in de Toren van Babel. Gentblogt had het al eerder gezien en goed bevonden, en daarom wilde ik met de kinderen toch ook een kijkje gaan nemen. Het bleek zelfs een goede zet, gezien het regenweer.
Het decor was knap opgevat, met multifunctionele ramen met gordijnen voor, een tafel, en achteraan een verhoog. Veel meer was er niet, en was ook niet nodig: je zat meteen midden in de sfeer.
Het hele verhaal werd trouwens gebracht door drie acteurs, die elk wel meer dan één rol voor hun rekening namen, en waarbij het verschil meisje-reus knap werd uitgespeeld door het gebruik van een popje. Mooi gedaan, want het originele stuk is eigenlijk bedoeld voor acht acteurs, als ik me niet vergis. Alleen vond ik het wat jammer dat de slechte reuzen niet zo heel erg overtuigend overkwamen, wat ook bleek door het feit dat mijn nog-net-geen-vierjarige eigenlijk niet bang bleek te zijn. Het kromme taalgebruik van de reus vonden ze dan wel weer heerlijk, net zoals de verschillende absurditeiten die in het verhaal zitten. Trouwens, aangezien het publiek meestal voor ongeveer de helft uit volwassen bestaat, is ook aan hen gedacht: er zitten verschillende fijne verwijzingen in naar de actualiteit, het koningshuis, taalspelletjes…
Mijn kinderen waren in elk geval enthousiast, en zelf vond ik het ook wel de moeite waard: ik heb me ook als volwassene geen moment verveeld, integendeel. En snoskommers en vooral de flitspoppers zitten ondertussen in het vocabularium hier ten huize.
De GVR speelt niet meer op de feesten, maar op de website van Theater Uitgezonderd kan u nakijken waar ten lande het stuk wél nog gespeeld wordt.