Ik weet niet wat Merel inheeft vandaag, maar ze is lastig! Ze zit te neuten, wil niet zelfstandig spelen (wat ze anders perfect kan doen in haar park, voor zelfs een uur aan een stuk), wil niet echt slapen, eet niet zoals het hoort… Grrr! Zelfs op mijn arm kan ze nog zitten zagen. Ze heeft het lekker warm maar niet té, is droog, krijgt water, is gevoed…
Ik zou niet weten wat er scheelt, maar het werkt wél op mijn zenuwen! En dan nog eens dat rotweer erbij, dat is ook al niet bevorderlijk voor het humeur. Want ja, daar heb ik last van. Ik hou van de herfst, maar dan wel in de herfst. Niet als het om tien uur ’s avonds nog klaar is, en je verondersteld wordt op je terras te kunnen zitten, met een goed boek of een paar vrienden. Nu heb ik de gordijnen dichtgetrokken, een paar kaarsen aangestoken, heb een dikke wollen vest aan en een sjaal, en twijfel ik om de haard aan te steken.
Blah!
De grote klassieker: tandjes? Het klopt allemaal wat je zegt…
Nee, geen tandjes: die zijn nog helemaal niet te voelen. Ze zevert en kwijlt wel als een hond aan een barbecue, maar bon. Wie weet. Ze heeft vandaag zelfs koorts.
Er kunnen 6 weken zitten tussen de eerste pijntjes (en bijhorend gedrag) en de eigenlijke tand, wijsheid van onze K&G madam. Dus misschien… 😉