Proclamatie

Vorig jaar heb ik al uitgelegd wat de proclamatie bij ons op school inhoudt. Dit jaar was dat niet anders.

Behalve dan het feit dat ik twee cadeautjes heb gekregen: een rode pot met witte orchideeën, van de leerlingen die de intermezzi verzorgden, omdat ik er zoveel tijd in had gestoken. Ik had het niet zien aankomen, maar vond het wel wijs.

Het andere cadeautje was van al mijn zesdes samen, heeft wellicht niks gekost, maar vond ik schitterend! In Gentbrugge heb ik destijds mijn hele lokaal geschilderd. In Mariakerke is dat er nog niet van gekomen, na al die jaren, maar eigenlijk zou ik dat wel willen doen. Het feit dat ik het lokaal deel met muziek, alle lokalen altijdn 100% bezet zijn, en dit lokaal akoestisch is geïsoleerd met allemaal latjes, maakt het er niet eenvoudiger op. En nu heb ik dus een schets gekregen, van vier Griekse dames die dansen en muziek maken, de ideale combinatie dus om op panelen te schilderen tegen de muur. Het is dus een heel persoonlijk cadeau, en eentje waar ik meer waarde aan hecht dan aan een fles wijn of om het even wat.

Bedankt, schatjes! Ik zal jullie niet vergeten.

Hier nog een foto van op de receptie achteraf, eentje die de ma van twee van mijn leerlingen heeft gemaakt. Narges is al een jaar weg, Mohammad studeert nu af: ik heb hen allebei bij mij zien binnenkomen, nog geen jaar uit Iran, maar al ongelofelijk vastbesloten er iets van te maken, en dus leerden ze Nederlands in sneltempo, en studeerden ze ASO Latijn-Wiskunde. En gij nu!