Voorexamens

Normaal gezien zou je, als je Latijn geeft, zowel een volledig schriftelijk examen als de ongeziene tekst (versio) op dezelfde dag moeten afnemen, binnen een periode van vier uur.

Mja.

Ik vind dat ze een zeer gespreid examen moeten maken, met dus vragen uit elk hoofdstuk dat ik gezien heb. En die versio, da’s zoiets gelijk een verhandeling, daar heb je ook tijd voor nodig. En dat maak je dus niet snel-snel op een uurtje, toch niet als je meer dan een paar lijnen wil geven. Want als die eerste twee zinnen hen niet liggen, dan hebben ze toch ook de rest nog.

Ik heb het lang gedaan, eerst drie uur examen en dan nog twee uur versio. Maar de kwaliteit van de versio’s was er meestal naar: na drie uur examen en nadenken heb je het meestal wel gehad, en hoeft zo’n versio écht niet meer. En daarom geef ik de versio’s nu op voorhand. De mensen die mijn rooster maken, weten het intussen wel, dat ik graag voor alle klassen een blok van twee uur heb, en dat krijg ik ook heel vaak.

Het resultaat is nu, dat ik op dit moment van die voorexamens, ofte versio’s aan het afnemen ben. Afkijken is heel erg moeilijk, wegens ver uit elkaar zittend, en vooral: ik kan de netversie soms met moeite lezen, laat staan dat zij elkaars kladgekriebel zouden kunnen lezen én vertrouwen.

Buiten is het heet, en ik zit binnen in een heerlijk fris lokaal. Ik heb net met mijn espressomachientje een latte gezet, en het enige geluid dat ik hoor, is het zoemen van de PC, het geruis van de bomen door de openstaande ramen, en het gezucht van de leerlingen. En dat laatste negeer ik gewoon.

Alleen jammer dat ik straks die ondingen nog moet verbeteren…