Ze had het wel verdiend, die mama van me, om een namiddagje op stap te gaan. Nu mijn vader nog steeds met dat gebroken sleutelbeen zit, heeft ze nog meer werk met hem dan anders.
Tegen kwart over twee was ze hier, en gingen we eerst naar de Aveve om bloemen. Door de reis naar Costa Rica waren haar buitenpotten nog steeds niet gevuld geraakt, vandaar.
Om half vier stonden we daarna in ’t stad. Ze heeft namelijk een prachtig paars-met-oudroze rokje, maar niks feestelijks om daarop aan te doen, en ze wilde het graag dragen op Wolfs communie. Wij dus op zoek: de Mexx, de We, de Massimo Dutti… En toen staken we ’t straat over en waaiden de H&M binnen, en warempel: een massa dingen in het roze dat we wilden. We zijn er uiteindelijk buitengekomen met een onnozel Tshirtje in een speciaal model waarmee ze er bijzonder goed en chic uitziet, in exact het goeie kleur. Score! Ik vond dat dat wel een ijsje verdiende, en trakteerde ons allebei op eentje van de Australian Icecream waar ik zo verzot op ben. Daarna moest zij door, richting autokeuring, liep ik nog eventjes rond, en nam toen de tram richting mijn auto in de Gebroeders De Smetstraat.
Jammer dat het eigenlijk zo kort was. Niet dat we allebei nog verder wilden shoppen, we doen dat geen van beiden graag. Maar ik had haar nog graag op een koffie getrakteerd ook, en daar dan gezellig bij zitten kletsen. Ach, volgende keer beter zeker?