Twee mei. Fijne dag, op zich. Alleen, het is voor velen een recupdag voor de eerste mei. Ook niks op tegen. Maar ik dacht dat recup en het wettelijk vastgestelde aantal vrije dagen iets was voor werknemers.
Blijkt onze crèche, met twee zelfstandigen, ook dicht te zijn vandaag. Dat is uiteraard zeer makkelijk als je met een forfaitair bedrag per maand werkt: extra dagje vakantie en geen inkomstenverlies. Alleen waren ze dat aan ons vergeten doorzeggen, en zei ze er gelukkig nog iets van vrijdagavond.
We hebben even met ons handen in het haar gezeten: ik moest uiteraard werken, want de scholen zijn – terecht – open. Ziekenfonds kan ik niet om opvang vragen, want Merel is niet ziek. Mijn ouders zijn op reis, en mijn schoonouders wonen nogal ver. En mijn vaste babysits zijn allemaal schoolplichtig. Tsja.
Bart heeft dan maar al zijn afspraken afgezegd en is thuis gebleven. Gelukkig heeft Merel veel geslapen, zodat hij deftig heeft kunnen werken. Uiteindelijk is hij om vier uur, toen ik thuis kwam met de jongens, nog naar kantoor getrokken voor een vergadering.
Maar ik vind dat die crèche algelijk gemakkelijk is. Of ligt dat nu aan mij?
ja zeg, niet leuk! Zeker als ze zoiets niet op voorhand zeggen, wij krijgen in november een kalender met alle sluitingsdagen voor het jaar nadien. En betalen gewoon per dag dat ze geweest is. En ik mag afbellen tot ’s morgens 9 uur voor dezelfde dag. Zo zonder reden en al. Ik wrijf dus in mijn handen met zo’n goede crèche 🙂