Merel was extreem lastig vandaag, en ik kan al niet veel hebben door zelf nog half ziek te zijn natuurlijk. Ze huilde, wilde eten maar had genoeg na drie slokken, wilde slapen maar was na tien minuten weer wakker, enzovoort. Wellicht had het te maken met reflux en/of constipatie, maar het resultaat bleef gelijk.
Doe daar dan nog een lastige Kobe bij, bezoek in de namiddag (dat op zich wel zeer fijn was, maar toch vermoeiend), en mijn dag was weer goed.
Toen ik dan ook iets in die trant postte op Twitter, ging rond zes uur de bel: Ilona! Die had mijn ‘noodkreet’ gelezen, en kwam even de baby kalmeren en uit mijn handen pakken. Het deed deugd.
Thx, Ilona!
