Vandaag zat ik er wat door. Merel heeft me al een paar nachten niet echt laten slapen, en ook overdag krijgt ze tegenwoordig een huiluurtje. Of twee. Vannacht had ik op een bepaald moment, zo ergens rond kwart over vijf, zin om me erbij te zetten huilen. Ze wilde weer alleen kleine beetjes drinken, en viel daarna telkens in slaap. Zodra ik haar wilde verleggen, schoot ze echter wakker, begon weer te huilen, en kon enkel in slaap gesust worden door nog wat te drinken. En dan viel ik mee in slaap, werd wakker na een uurtje door de ongemakkelijke houding, probeerde haar in haar bedje te leggen, en begon alles weer van vooraf aan. Ik heb haar gevoed om 1.30u, 3.45u, 5.30u, 6.45u, 7.30u, 9.30u, en toen begon ze om half twaalf weer hartstochtelijk te huilen en op haar knuistje te zuigen. Ik kón niet meer. Ik heb wat met haar rondgelopen, een ‘noodkreet’ op twitter gezet, en haar in haar park gelegd. Na een kwartiertje huilen viel ze toch in slaap, maar mijn zenuwen waren op. Intussen had ik al een hoop steun gekregen op Twitter, en had ook Leen mijn bericht gelezen. Zij is vroedvrouw, en bood aan om langs te komen en eens te luisteren wat er precies scheelde. Ze heeft me een hoop raadgevingen gegeven, heeft vooral ook Merel even overgenomen, tegen half een heb ik Merel nog eens gevoed, en daarna zijn we samen naar de twunch gegaan in de Greenway. Man, ben ik blij dat ik gegaan ben! Ik heb heerlijk gegeten (ik wist niet dat seitan zo lekker was), en vooral ook uitgebreid zitten kletsen. De zon scheen, Merel werd gesust door diverse mensen, ik had vrienden om me heen, en ik genoot. Ook van de brownie en het half stukje chocoladetaart 🙂
Bedankt, @leenta, @mdevrieze, @annabelle__s en al de rest!
Tegen kwart over vier was ik thuis, deed nog een paar dingen, gaf om half vijf Merel te eten, en die bleef ongeveer een uur drinken, echtig waar. Daarna was ze ongelofelijk wakker, zodat we samen de jongens zijn gaan afhalen in de opvang, en ook daarna bleef ze heel alert zitten rondkijken. Pas om zeven uur heb ik haar in haar wiegje gelegd zodat ik de jongens in bed kon steken, en ze slaapt nu (= kwart over negen) nog steeds. Ze gaat dus gewoon vier uur tussen twee voedingen gelaten hebben. Zalig!
En nu maar hopen dat ze dat vannacht ook doet. Ik hou mijn hart al vast.