Ik zit nu al een tijdje in de redactie van Gentblogt. Feitelijk doe ik daar niet zoveel: ik schrijf af en toe een artikeltje, en als de nood aan artikels hoog is, durf ik al eens een tandje bijsteken. Soit. Ik ging al lang eens leren de planning doen, maar dat lijkt er maar niet van te komen.
Nu zagen we in een persbericht op de mailinglijst (wat in feite de redactie is, wij hebben nauwelijks vergaderingen) dat Mong Rosseel, van Vuile Mong en zijn Vieze Gasten, eind dit jaar 65 wordt, en met pensioen gaat. Waarop ik zei dat ik die kende, en dat ik eventueel wel een interview met hem wilde doen.
Vandaag tegen twee uur stond Mong dus aan mijn deur: met een baby in huis is het niet zo gemakkelijk om op een ander te gaan. Ik had een paar vragen voorbereid, maar wist dat dat niet zo heel erg nodig ging zijn: Mong is een spraakwaterval met zeer uitgesproken meningen. Hij heeft bijna anderhalf uur zitten vertellen, we hadden een schitterend gesprek. Alleen moet ik het nu nog even laten bezinken voordat ik het kan verwerken tot een artikel: ik kan moeilijk alles letterlijk overnemen of het zou nogal een tekst worden!
Je zal dat interview dus nog wel zien verschijnen op Gentblogt, en later ook nog hier. Poeh. Als ik erdoor geraak :-p
Eén antwoord op “Mong”