Op de valreep (eigenlijk net te laat) besloot ik om nog mee te doen met Tess’ Secret Santa-actie, voor bloggers en twitteraars. Je stuurt een mailtje naar Tess met je adres en wat je leuk en niet leuk vindt, en zij koppelt je aan een onbekende blog(st)er met zijn/haar verlanglijstje. De bedoeling is dat je een cadeautje van om en bij de tien euro opstuurt naar je Secret Santa, en zelf krijg je dan ook zoiets in de bus.
Ik had opgegeven dat ik hou van paars, van zachte dingen, en dat ik een kleine baby heb. En dat ze voor de rest maar op mijn blog moesten kijken om me te leren kennen. En toen werd er hier aangebeld en gaf er een charmante dame een pakket af. Ik heb het onder de kerstboom gezet, maar moest toch moeite doen om het niet te openen voor de 25ste :-p
En dus heb ik het gisteren geopend, en was er eigenlijk serieus blij mee. Er zat een rode zak in, en daarin allemaal apart verpakte cadeautjes, in mooi zwart-met-gouden-sterren-pakpapier, en overal een rendierkopje op (wat Kobe al snel in beslag heeft genomen). Ik vond een heel leuk, wellicht zelfgemaakt zakje in zwart-wit met een allerschattigste paddenstoel op en een retro pin als sluiting, een doosje met drie rode ijssterkaarsjes, een glaasje met badzout, een chocolade sneeuwman van Leonidas, een retrokerstkaartje, een pakje Hey Baby-zakdoekjes, een rode metalen kerstengel. Bedankt, Katleen! Laat je even je blog of twitter weten, dat ik je kan volgen?
En dan schaam ik me eigenlijk een beetje voor wat ik zelf maar verstuurd heb: het is een beetje magertjes uitgevallen, vrees ik. Sorry, Anja! Ik heb er nochtans behoorlijk wat werk ingestoken: een zelfgebreid wit sjaaltje met mohair en blinkwol, en een paarse Zsa Mask. Ik had er inderdaad nog wat snoep of zo kunnen bijsteken, maar met een baby in huis ga je zeker niet door de sneeuw en vrieskou op cadeautjesjacht. Volgend jaar beter.
En bedankt voor alle moeite, Tess!