Bij een eerste kind ga je ongelofelijk veel lezen en informatie opzoeken, want je voelt je als aanstaande ouder ongelofelijk onzeker.
Zo had ik destijds gelezen dat baby’s van een maand of zo nog geen boodschap hebben aan zo’n typische kleurige mobiel, omdat ze toch nog geen kleuren kunnen zien. Zo’n mooie in beigetinten is al helemaal uit den boze, want daar zit al helemaal geen contrast op. Ideaal voor die kleintjes is een zwartwitmobiel met serieus contrast, en geometrische figuren. In de handel vind je dat niet, maar het internet is een bron van plezier, zoals altijd.
Ik heb er destijds ene gemaakt voor Wolf, en een nieuwe gemaakt voor Kobe. Aangezien ik geen kinderen meer verwachtte, heb ik die daarna weggegooid.
En dus heb ik nu nog maar eens een nieuwe gemaakt, netjes gelamineerd zodat die hopelijk wel eventjes meegaat. Hij hangt in haar wieg, en door de opstijgende warmte van de vloerverwarming beweegt hij zachtjes. Merel was in elk geval al geïntrigeerd toen ik haar de losse plaatjes liet zien.
De psycholoog in mij zegt nu alleen dat Merel wellicht zover nog niet goed kan kijken 😉 maar ze zal hier inderdaad sneller meer aan hebben dan aan kleurtjes, ’t is nice! En schoon gemaakt ook
I know, het zal het eerste zijn waar ze wél iets aan heeft. Maar als ik de mobiel lager hang, dan hangt hij gigantisch in de weg om haar in en uit haar wiegje te halen.