Hmm. Soms denk ik van mezelf dat ik een drama queen of een hypochonder ben, maar blijkbaar heb ik het toch soms bij het rechte eind.
Mijn lijf voelt namelijk niet goed aan, momenteel. “Ja maar ja”, kan je zeggen,” je bent nog maar een week bevallen.” Hmm, toch…
Ik heb dus naar Leen gebeld, vriendin en gecertificeerd vroedvrouw, die aanbood om op huisbezoek te komen, want verschillende soorten buikpijn beschrijven langs de telefoon is niet zo evident. Ook zij vond de buikpijn niet normaal, in combinatie met het aanhoudende bloedverlies, en ze regelde die namiddag nog een afspraak met de gynaecoloog. Ik dus naar ginder, en effectief, hij stelde vast dat mijn baarmoeder wel nog heel veel vocht bevat, en hopelijk geen achtergebleven stukje placenta. De pijnsteken zouden komen door een blaasontsteking. Soit, medicatie tegen die ontsteking, en druppels om mijn baarmoeder te doen samentrekken, zodat het beeld wat duidelijker zou worden. Nu maar hopen dat er effectief geen stukje is achtergebleven, of dat wordt, net zoals bij Wolf, een curettage onder volledige verdoving.
Fijn.
Vrijdag terug naar de dokter, en de evolutie bekijken.
Bij mij hebben ze het stukje placenta weggekregen met een zware pil die ik een maand moest nemen en waardoor ik dan iets hevigere maandstonden kreeg… problem solved.
Hopelijk is dat een oplossing want zo een curettage lijkt me idd niet zo prettig!