Tsjoepkes

Gisteren ben ik eigenlijk gezellig (maar kort) met mijn ma gaan rondlopen in Eeklo City. Jawel, Eeklo, en dan zo dicht bij Gent wonen en al.

Maar ik moest nu eenmaal in Eeklo zijn. Eerst ben ik gezellig gaan eten bij hen thuis in Zomergem, kost die ik hier thuis niet mag voorschotelen, zijnde erwtensoep en vleesribben waar ge zo zalig kunt aan knagen en knauwen. Bart griezelt bij het idee alleen al.

Daarna zijn we met twee auto’s – mijn broer kwam op zijn eigen subtiele manier melden dat zijn auto dringend naar de schouwing moest en dat hij daar geen tijd voor had en dat mijn ma toch met pensioen was en ik wellicht ook niks beters te doen had, enfin, ma dus met zijn auto – naar Eeklo gereden, naar Confiserie Geldhof. Nu zegt die naam u wellicht niet veel, maar zijn enige product is wel enorm gekend en geliefd, nl. de enige echte tsjoepkes, neuzekes ofte cuberdons. Nee, die dingen zijn dus eigenlijk niet Gents, ze worden gefabriceerd in Eeklo, en enkel op bestelling. En aangezien ik geen klassieke suikerbonen wil, maar dus wel tsjoepkes, ben ik drie kilo gaan halen in de fabriek. Voor 22 euro. Jawel. Die met zijn kraam op de Groentenmarkt verdient er dus nogal aan.

Enfin, daarna hebben we nog rondgelopen en gewinkeld, heb ik hele mooie rode laarsjes gekocht bij Torfs, en moest zij dus nogal vlug weg naar de autokeuring. Niet dat ik het zo jammer vond – ik was tegen dan nogal moe – maar een lekkere koffie ergens in een of andere taverne zou wel leuk geweest zijn. Ach ja.

Ik heb tenminste mijn tsjoepkes!