Latinist

Daarnet, op Facebook, zegt een van mijn leerlingen van vorig jaar hallo. En vermeldt terloops dat hij met mijn interimaris-to-be in de les zat deze morgen. Mijn interimaris is al iets ouder, heeft een diploma van pol-en-soc, is supergemotiveerd, heeft vorig jaar al stage gedaan bij mij, is goed bevonden, maar moet nu nog zijn opleiding klassieke beginnen. Soit. Ik dacht dat die leerling het had over een algemeen vak, tot hij het plotseling heeft over taalbeheersing en de evolutie van archaïsch naar klassiek Latijn.

Ik viel bijna van mijn stoel, want hij had daar nog met geen woord over gerept.

Er gaat er dus wel degelijk eentje van de mijne Latijn studeren, in combinatie met Spaans. Ik kreeg gewoon tranen in mijn ogen, voor eventjes. Dolcontent. Dat is toch de ultieme beloning als leerkracht, zeker als je een dode taal geeft als vak: dat er iemand ook zo door geraakt is, dat die dat verder wil studeren. Zalig gewoon.

Weet je, mijn dag is goed. Mijn week is goed. Wat zeg ik? Ik ga gewoon het ganse jaar door blijven glunderen bij het idee alleen al.

Ut tibi proficiat, Dorian!