Ik hield mijn hart vast deze morgen: Kobe was gisteren zo ziek, en ik moest vandaag echt wel nog werken voor school. Examens verbeteren, weetuwel. Maar als Kobe thuis ging zijn, ging daar niet teveel van in huis komen.

De nacht was nochtans zeer rustig geweest, gelukkig, en alle koorts was geweken. Hij zag er fris uit bij het opstaan, maar zei dat zijn buik zo raar deed, en dat hij thuis ging blijven. Hmm. Not good. Ik hoopte dat het de honger was, en jawel, na een paar boterhammetjes liep hij weer te zingen en te dansen. Hij is dus richting school gevlogen, maar wel met een briefje voor de juf in zijn rugzakje: dat hij ziek was geweest, en dat ze gerust mocht bellen als het weer mis zou gaan.

Ik heb de hele dag rustig (nu ja, afgezien van mankerende chauffages en bijhorende stielmannen en zo) kunnen doorwerken, er was niks te merken geweest aan gans Kobe.

Na schooltijd hebben we dan samen 24 zakjes gevuld met een lekstok en twee zuurtjes voor de kinderen in zijn klas, en samen ook twee cakes gebakken. Kobe verjaart namelijk op 25 juli, en wordt dan maar in de laatste week van het schooljaar gevierd.

Ik ben in elk geval blij dat hij zijn dagje nu niet hoeft te missen 🙂