Marie-Julie

Vandaag is mijn metekindje gedoopt, en je moest eens weten hoe trots ik ben!

De kinderen waren al sinds gisterenavond bij mijn schoonbroer en -zus, we hadden het rijk alleen. Helaas, ’s middags had Wolf per ongeluk keihard in mijn buik gestampt, en ik ben ongemakkelijk gebleven voor de rest van de dag. Bart heeft dan ’s avonds maar MacDonalds meegebracht voor mij (ik had daar gigantisch veel zin in), en ik heb de rest van de avond liggen lezen. Tot zover de woeste plannen van kinderloze ouders :-p

De dienst in de kerk was een beetje oubollig (conditio sine qua non?) maar ik bleef vertederd door de kleine muis. Kijk maar hoe trots we allemaal op de foto staan!

Daarna volgde een fijn diner in Vinderhoute, en de rit om onze kinderen in Merchtem.

Helaas hadden we intussen al minder goed nieuw gehad: Kobe was ziek geworden, en had de hele nacht overgegeven. Ocharme Koen en Else (wat trouwens de reactie van iedereen was, niemand zat eigenlijk in met Kobe)! Ze hadden nauwelijks geslapen, en massa’s gerief gewassen. Kobe was nog zo slap als een ledenpopje toen we toekwamen, het arme kleintje. En ik denk hé, ik heb zo’n klein vermoeden dat Koen en Else maar wàt blij waren dat ze de kinderen opnieuw mochten afgeven. Gek hé!