De paasvakantie is halfweg, en ik heb eigenlijk nog niks gedaan. Niks van schoolwerk, maar ook niet het opruimen van de logeerkamer – de laatste verbouwingsdozen staan daar nog en zo – laat staan het herbehangen van de keuken.
Ik ben al blij als ik erin slaag de kinderen bezig te houden, hen van warm eten te voorzien (met dank aan mijn liefste die boodschappen heeft gedaan voor een ganse week, waaronder een paar gewone opwarmdingen zaten) en mezelf aangekleed en gewassen te krijgen.
’s Avonds ben ik steevast helemaal uitgeteld, en ik moet al een paar weken verstek laten gaan in het koor, en daar voel ik me wel schuldig over. Maar het gaat gewoon niet, ik kan niet eens drie uur rechtop zitten, laat staan dat ik nog kan zingen.
Hmpf. Zielig he.
En wat zegt de dokter nu?