Af en toe ga ik eten met mijn twee beste vriendinnen uit het middelbaar. We houden sowieso nog contact, maar die avondjes, da’s toch iets speciaals. Als zeventienjarigen (en ouder) gingen we eenmaal per jaar op weekend met nog een paar vriendinnen, en doopten dat toen WildeWijvenWeekend. Intussen zijn we oud en bezadigd, en houden we het op restaurantbezoek, maar de naam blijft WWW.
Ik voelde me niet schitterend maar wel haalbaar, en had geen zin om alweer af te bellen, zoals de vorige keer al het geval was geweest.
Stipt om acht uur gisteravond stond ik dus in A Food Affair, een oosters getint restaurant waar Kim vaste klante is. Ik denk dat zij en haar man er vrijwel eens per maand gaan eten, en ze kennen de eigenaars intussen wel. De kaart is er Japans en Indisch geïnspireerd, maar wel met eigen toetsen.
Veel honger had ik niet, en toen ik vroeg of ik enkel een voorgerecht mocht nemen, kon dat. Ik had op voorhand even op de website gekeken naar het menu, maar blijkbaar was dat niet up-to-date. Tsja, geen sashimi van blauwvintonijn voor mij dus, wel een overheerlijke carpaccio van kortgebakken geelvintonijn, met verschillende soorten paddenstoelen, pijnboompitten, rucola en schilfers parmezaan. Ik weet het, ik weet het, ik zou eigenlijk geen tonijn mogen eten wegens de overbevissing van de arme beestjes, maar dan moet het maar zo lekker niet zijn! De tonijnstukjes waren werkelijk succulent: als biefstuk die smelt in je mond, maar dan beter…
Mijn vriendinnen hadden respectievelijk iets met Sint-Jacobsvruchten genomen – perfect mi-cuits, in een heerlijke salade – en dezelfde carpaccio als ik, en ik hoorde instemmend gesmek.
Een hoofdgerecht hoefde voor mij niet meer, maar mijn tafeldames namen uiteraard wel een volgende schotel, met name een stoofpotje van scampi met kokosmelk en curry voor de ene, en eendenborst voor de andere. Het zag er allebei heerlijk uit, al waren de scampi’s nogal pikant, zei mijn vriendin. Beide gerechten kwamen met een apart potje jasmijnrijst.
Bij het dessert heb ik afscheid genomen, hoewel Nathalie nog een rijstpap had besteld, en Kim een glas zoete muscat. Ik kon echt niet meer, en verlangde naar mijn bed.
Ik vond het eigenlijk echt wel jammer: niet alleen het gezelschap, maar ook de keuken was de moeite meer dan waard. Voor het voorgerecht heb ik 16.50 euro betaald, en dat was geen cent teveel.
Ik was hier al eerder geweest, een paar jaar geleden, en ik denk dat ik nog terugkom. Met Bart deze keer, en vooral met een gezond lijf. Zodat ik tenminste 100 procent kan genieten.
A Food Affair
Korte Meer 25, 9000 Gent
09/224.18.05
Gesloten op zaterdagmiddag, zondag en maandag.
Hoplijk knap je intussen al wat op. Op die manier gewicht verliezen is niet zo leuk.
Onlangs ook schitterend gegeten ginder. Ik heb diezelfde tonijn genomen als jij, was fenomenaal! Ik heb toen ook een opmerking gemaakt ivm de website, werd nogal afgewimpeld, maar ik kon het niet laten om op te merken dat ze dan evengoed geen website kunnen hebben als ze die toch niet updaten 🙂