Vandaag heb ik me toch richting school gesleept, omdat het maar een half dagje was (compensatie voor de woensdagnamiddag), en ik voor een deel verantwoordelijk was voor de kwis. Zoals gisteren gezegd, zie ik dat wel zitten: ik kan zitten en desnoods gaan liggen, en ik sta op tien minuten thuis, als dat nodig mocht zijn. De collega’s waren eigenlijk wel bezorgd, en iemand vond dat ik er koortsig uitzag. Hmm, da’s nu zowat het enige dat ik me niet voel, en da’s koortsig.
Soit, na de kwis ben ik onmiddellijk naar huis gegaan en opnieuw in mijn bed gekropen, en geslapen tot 17.00u. De kinderen vonden de opvang toch niet erg, blijkbaar.
De bedoeling was dat ik vanavond met Bart naar het SMAK zou gaan, de opening van Electrified#2, maar helaas. Het is de zetel geworden, met een aantal afleveringen van Stargate Universe, die tegen verwachting in echt wel goed is, beter dan de basisreeks.
Eten lukt nog steeds niet echt, al doe ik mijn best om toch regelmatig iets binnen te hebben, kwestie van niet te verzwakken. Zo dwing ik me om samen met de kinderen tenminste één boterham te eten. Maar ik ben wel telkens bijzonder blij als ze van tafel zijn, en in hun bed liggen: ze eten geven en in bed steken is genoeg om me weer helemaal uit te putten.
Ik zal blij zijn als de maagmedicatie inkickt.