Weight Watchers: het begin.

Ik sukkel al eeuwen met mijn gewicht. Ik heb een paar excuses, zoals het feit dat ik echt wel (door de dokter bevestigd) een zwaar gebeente heb. Dat neemt niet weg dat ik echt wel te dik ben. Zo’n 30 kilo te dik, jawel.

Daarom dat ik sinds gisteren met de Weight Watchers ben begonnen. Ik weet dat het werkt, want vroeger ben ik daar nog 14 kilo mee kwijtgespeeld.

Via Brussels Girl Geek Dinners heb ik tien beurten gewonnen voor de bijeenkomsten van de WW, en meteen ook het hele mapje, shoppinggids en een 365 kookboek. Mooi cadeautje eigenlijk, zo ongeveer 150 euro. Mij hoor je niet klagen :-p
Ik had dus geen enkel excuus meer om er niet naartoe te gaan. Donderdagavond ligt me wel, en Doornzele is zeven kilometer ver. En vooral: mijn rug doet al drie weken pijn, en dat werkt verschrikkelijk op mijn zenuwen.

En dus zijn we er maar weer eens aan begonnen, vol goede moed deze keer, met steun van Bart en de kinderen. Je mag zoiets niet halfslachtig aanpakken, als je wil dat het lukt.

Gisteren ben ik alvast perfect op mijn aantal ‘punten’ (elk voedingsmiddel heeft, naargelang de caloriën en de verteringswaarde, een aantal punten) gebleven: 34 per dag. Honger heb ik ook totaal niet – dat is ook niet de bedoeling – maar die zin in zoetigheid, die is er wel. Ach, uit ervaring weet ik dat die vrij snel verdwijnt, die suikerverslaving.

Duim met mij dat ik het volhoud. Ik wil minstens 20 kilo kwijt.

En om mezelf te motiveren (al is het pijnlijk eerlijk), geef ik hier ook wekelijks mijn gewicht mee. Kunnen jullie me onder mijn voeten geven als ik begin te slabakken.

Ik weeg dus nu 102 kilo, droog aan de haak (as in: ’s morgens bij het opstaan in een onderbroekje).
Mijn middel meet 101 centimeter, en mijn bovenarmen halen een onrustwekkende 43 cm. Da’s meer dan de bovenbillen van veel mensen.

We gaan ervoor.

(Oh, en als andere mensen die aan het diëten zijn, al dan niet met WW, zich geroepen voelen: deze posts verschijnen ook op dieet-volgen.be, kwestie van elkaar dan te motiveren).