Wolscheerder (de gouden raad van tante Gudrun)

Ik heb gisteren een kwartiertje wol zitten scheren. Nee, niet de ruwe grondstof rechtstreeks van de schapen, maar wel de pluisjes van een heel mooi wollen vestje van Kobe.

Door het dragen en het wassen was het nogal enthousiast beginnen pluizen, en dat staat meteen zo slordig. Jaren geleden had ik me een scheermachientje aangeschaft, en dat werkt dus wonderwel. Het duurt nogal lang, maar het resultaat mag er echt wel zijn.

Oordeel zelf: de linkerhelft is geschoren, de rechterhelft nog niet.  En zeg nu nog eens dat ik geen brave huisvrouw ben!