Het verbeterwerk zit erop, ik kan beginnen met het uitmesten van mijn huis, dat een week zo is blijven liggen.
Maar vandaag was alweer hectisch. Deze morgen begon nochtans rustig: de kinderen naar school gebracht, en dan tegen half negen Bart op zijn kantoor afgezet. Die heeft nog steeds rijverbod, vandaar. En ik moest toch om kwart over negen aan de Sfinx staan, dat kwam dus mooi uit. Ware het niet dat ik te lang aan een computer alginds bleef plakken, en toen nog stond te kletsen, en dus zelfs te laat was aan de cinema. Mijn collega’s konden er niet om lachen, en ik gaf ze geen ongelijk. We eisen van onze leerlingen dat ze stipt zijn, en dan ben ik zelf nog te laat.
Enfin, samen met de vijfdes en zesdes dus naar De Helaasheid der Dingen gekeken. Ongelofelijk herkenbaar, om eerlijk te zijn. Ik denk dat ik er gewoon een apart postje ga aan wijden :-p
Daarna snel naar huis gereden, om Wolf van school te halen, eten te maken, hem en zijn vriendjes naar de turnles te brengen, en zelf naar de klassenraad te gaan. Die heeft een pak langer geduurd dan verwacht.
Ik moest echter nog weg, en heb in de vrieskou de babysit een half uur voor de deur laten staan. Blijkbaar had ik haar nummer verkeerd opgeslagen, en kon ik haar niet meer bereiken. Arm meisje! Ik moest tussen zes en half zeven in Deurne staan, voor een Brussels Girl Geek Dinner. Het was half zes toen ik de school uitging, en nog de kinderen moest ophalen, brood gaan kopen, mezelf een beetje fatsoeneren, en een route zoeken.
Omdat Clo zichzelf dubbel had geboekt die avond en dus zelf niet naar het BGGD kon komen, moest ik de introductie overnemen. Helaas had de organisatie er eigenlijk ook wel op gerekend dat ik vroeger ging zijn, maar ben ik dus maar gebrieft per telefoon in de auto. Makkelijk is anders :-p
Kwart voor zeven was ik in het Kookeiland in Deurne, en toen was het even heerlijk rustig. Ik heb er een calorie-arm kerstmenu klaargemaakt met 20 andere geeky girls, onder het goedkeurende oog van knappe kok Mitch Coldenhoff.
Tegen elf uur was ik thuis. Oef. En kon ik nog aan de was en zo beginnen, want het huis lag er als een rampgebied bij.