Eigenlijk was ik vandaag dolgraag naar Zapnimfs barbecue geweest. Dan had ik een hoop ander volk dat ik al tijden volg op hun blog leren kennen.
Ik was het eigenlijk ook bijzonder hard van plan: ik ging de kinderen meenemen, en Bart kon ondertussen wat werk inhalen. Hij zag dat perfect zitten.
Alleen…
Kobe is deze week behoorlijk ziek geweest (ik ben donderdag thuisgebleven, en vrijdag kwam mijn onvolprezen schoonvader), en door het slaapgebrek stond ik al niet te stevig op mijn benen. Mijn nek en schouder doen ongemeen pijn ook: als het niet betert met kersenpitjes en infraroodlampen, wordt het de kinesist. Kobe was intussen er wel helemaal door, maar toch nog bijzonder snel moe en lastig. Niet ideaal dus, om hem zijn middagdutje te onthouden en hem intussen te droppen in een vreemde omgeving. Reken daar dan nog een uur per auto heen en terug bij, en de conclusie was snel gemaakt, helaas.
Ik ben rustig thuisgebleven, heb Kobe vier uur laten slapen, daarna boodschappen gedaan met hen, en het algemeen rustig gehouden.
Maar stiekem heb ik toch mijn kas opgevreten. Volgend jaar beter zeker?
Bijzonder jammer, ja.
Neem volgende keer uw Bart eens gewoon mee, ja?
Hmm. Denk dat ik nu wel ben bijgelezen. Beetje achterstand opgelopen. (gij schrijft zoveel dat het altijd met stukjes en beetjes is dat ik kan bijbenen)