Auto-entertainment

Om eerlijk te zijn, ik zit niet graag in de auto. Nooit gedaan, en ik zal dat ook nooit doen. Omdat ik wagenziek word, en in heel serieuze mate. En nee, het is niet overgegaan met volwassen worden, aan geen kanten zelfs.

Alleen als ik zelf aan het stuur zit en dus alle bewegingen van de auto zelf in de hand heb, valt het mee. Helaas hebben de kinderen mijn overgevoelige evenwichtsorgaan geërfd, en hebben ze het dus ook zitten.

Nee, ik keek dus niet uit naar de drie uur durende autorit van gisteren. De kinderen kunnen namelijk niet zitten lezen of spelletjes spelen of zitten prutsen, want dan hangen ze binnen de kortste keren met hun kopje uit het raam. Niet zo interessant overigens, op een autostrade aan 132 per uur.

Maar Bart kwam thuis met een verrassing: hij had een dvdspeler gekocht voor in de auto, met twee schermpjes die je aan de achterkant van de stoelen bevestigt, zodat ze netjes kunnen zitten kijken. Meteen had hij er ook een Disneybox bij gekocht, met alle films van de kaartenactie van de Delhaize (waar Wolf zo zot van is).
Ze hebben dus eerst naar Cars gekeken, en dan, na een pauze, naar Nemo. Vooral Kobe is duidelijk verzot op de visjes, hij is er voortdurend over bezig.

Helaas, helaas: op 500m van het hotel, na de kortste maar ook bochtigste route (ik vind dat dat een GPS-feature zou moeten zijn) naar Lippenscheid, had Kobe het alsnog zitten, en mochten wij beginnen met de autostoel leeg te scheppen, Kobes kleren uit te stropen, en alles te beginnen afvegen. Gelukkig bestaan er natte en droge doekjes en hadden we beiden voorzien. Jammer dat je niet meteen ook iets aan de geur kan doen.

In het hotel hebben we wasmiddel en een emmer met doeken en kuisproduct gevraagd en gekregen en de ergste schade kunnen beperken, maar leuk is anders.