Ik HAAT mijn lijf. Hartsgrondig.
Is mijn voet eindelijk aan de beterhand en stilaan bruikbaar, doet mijn rug weer lastig.
Ik heb een aangeboren hernia, een gespleten tussenwervelschijf. Fijn hoor. Doorgaans heb ik er zelden last van, maar rondzeulen met een peuter van 15 kilo wil wel eens belastend zijn. Neem daar dan bij dat ik al zelf geen pluimgewicht ben, en mijn rug heeft nogal wat te verduren.
Gisterenvoormiddag is het er dan ook weer ‘ingeschoten’: ik zat op mijn bureaustoel en draaide me half om om iets van de grond op te rapen dat achter me lag. Hmpf. Gisteren heb ik me nog kunnen redden, vandaag is het alweer meer om zeep.
Ik hoop maar dat het snel weer betert. Me een beetje koest houden is de boodschap. En weinig aan mijn bureau (lees: computer) zitten. Yeah right.
maar alle jong. Zo frustrerend!