Man! Manmanmanmanman! Zalig!
Daarnet ben ik mijn moto gaan afhalen in de garage. Het ding had bijna twee jaar stilgestaan, en de batterij was een beetje dood. Motorbatterijen zijn nogal delicaat, vandaar. Twee weken geleden waren ze hem daarom komen ophalen. Hij was al klaar na een paar dagen, maar als die garage maar open is van 9.00u tot 18.30u is dat nogal moeilijk om hem op te halen. Ge moet daarvoor met twee zijn en zo.
Soit, daarstraks heeft Bart zich naar huis gehaast, zodat hij me nog netjes op tijd kon afdroppen aan de garage. De motor was netjes nagekeken, verse olie en filter en batterij, en stond te wachten 🙂
En ik? Ik denk dat ik grijnsde van mijn ene oor tot mijn andere, ondanks de rekening. Want twee zomers geleden kon ik niet rijden omdat ik zwanger was, en vorige zomer gooide mijn zere voet roet in het eten.
Ik stapte als vanouds op, startte, en liet de motor even brullen. En ik grijnsde zo mogelijk nog harder, denk ik. En toen ben ik in het heerlijke zonnetje naar huis gereden. Amper een paar kilometer, maar mijn dag kan niet meer stuk.
Een motor: het is hondsgevaarlijk, dat weet ik maar al te goed, maar… Ik denk dat ik tot het einde mijner dagen verliefd zal blijven op het gevoel.
En ooit, ooit hé, ooit koop ik mij een Harley. Zeker weten.
En ’t was er wel nog het weer voor ook vandaag!
ik zei gisteren dat mijn nonkel hem een moto had gekocht en een tatoeage had laten zetten van zodra zijn kinders groot waren, wel, die moto, dat is natuurlijk een harley. 🙂